Schatje… Ja? Aan de toon hoor ik dat manlief even iets
minder blij met ondergetekende is. En ik voel natuurlijk al op mijn klompen,
vandaag in de vorm van bordeaux lederen laarzen overigens, aan waar het om gaat. Ik heb koeien, en koeien
moeten eten. En aangezien wij niet echt beschikken over al te uitgestrekte
landerijen, zijn er momenten in het jaar dat ik moet bijvoederen, en dat voer
dat koop je nu eenmaal niet bij de supermarkt. Tenzij je een fortuin wil
besteden aan microscopisch kleine absurd geprijsde pakjes hooi die met name
bedoeld zijn voor cavia’s en langoren en hun toch wat naïeve baasjes, maar dat
terzijde
Hooi en stro koop je bij een boer, of bij een
boerderijwinkel, en meestal raak ik bij het laatste verzeild en daar haal ik
dan ook in één moeite door de koeienbrok, het scharrelgraan en de kippenkorrel.
Het moge duidelijk zijn dat die laatste twee keer twintig kilo niet voor de
dames maar voor het pluimvee zijn bedoeld. Ik haal daar ook mijn hooi.
Ik ben van het pragmatische soort, dus ik kies mijn auto’s
vooral op hooi-laadvermogen, en dus rijd ik meestal in nogal grote exemplaren.
De huidige is niet alleen grijs, maar heeft ook een grijskenteken en tja dan
past er heel wat in. Dus ook hooi, makkelijk vier pakjes. Van die kleine dan
he, ik heb (helaas) geen groot rijbewijs. Waar ik dan even geen rekening mee
hou, is dat de auto weliswaar een grijskenteken heeft, maar feitelijk gewoon
een omgebouwde personen wagen is. Dat wil dus zeggen dat vloer en plafond noch
in theorie, nog in praktijk glad afneembaar zijn. Alles blijft er in hangen.
Dus ook hooi, bij stro heb je overigens het zelfde effect.
En dus als mijn liefhebbende wederhelft in zijn nette pak
naar de zaak wil rijden, dan kan het zo voorkomen dat de auto, om het maar zo
te zeggen, nogal hooïg is. Dan heeft ie nog geluk dat ik de auto heb uitgeladen
want anders zit je in een rijdende hooiberg zonder functionerende
achteruitkijkspiegel. Ruikt wel heel landelijk trouwens.
Vandaag is de auto weer aardig ‘hooïg’, ik probeer nog even leuk te doen, ‘tja
schat , we hebben nu een heuse
strooiwagen’. Maar hij lijkt nu echt niet zo blij. Omdat je het ijzer moet
smeden als het heet is probeer ik: ‘zal ik anders honderd pakjes hooi
bestellen? Het idee valt in vruchtbare aarde en dus pak ik de telefoon.
Een paar maanden eerder hadden we voor het stro al een
vergelijkbare manoeuvre uitgehaald. Achter onze grond werd de akker bewerkt
door de Stofvreters. De Strofvreters zijn een vereniging die werkt met oude
landbouwwerktuigen. Ze hebben schitterende oude tractoren en zijn een graag geziene
gast bij evenementen in onze omgeving. Daarnaast werken ze ook daadwerkelijk
met deze oude werktuigen, en verbouwen dan op traditionele manier minder vaak
voorkomende, lees geen mais, granen.
Bij ons achter verbouwden ze onder andere rogge en spelt en
toen de oogsttijd was aangebroken hadden ze dus ook roggestro in de aanbieding.
Wij kochten honderd pakjes voor de meisjes. We kochten het stro af-land, dat
betekent dus dat je het zelf moet halen. Het was een paar keer heen en weer
rijden, en ik heb weer geleerd waarom je lange mouwen, hoge hals en lange
broekspijpen moet hebben als je stro, of hooi gaat laden. Anders vind je nog de
hele dag overal strootjes terug, en ik kan je vertellen dat jeukt! Verder is
onze aanhanger niet heel erg groot, en ook niet zo hoog. Dat vergde dus een
sessie creatief stapelen. Maar met een beetje goede wil gaat er heel wat op zo’n
wagen. Aan mij de schone taak om te zorgen dat we onderweg niet al te veel
verliezen, gelukkig is het niet al te ver rijden, want er zijn comfortabelere
reisposities denkbaar dan boven op een schuddende aanhangwagen vol strobalen.
Nu was het dus de beurt aan het hooi, en dat werd gelukkig
wel thuis afgeleverd, in de stromende regen, de koffie achteraf viel dan ook in
goede aarde. Ik had er wel even aan moeten denken dat ik geen gebreide trui had
aangetrokken. Ik zoek dus nog steeds een manier voor het onthooien van mijn
trui. Iemand tips?
De dames zijn zielstevreden en manlief idem. De strooiwagen
moet nog even onthooit en ontstroot worden, maar dat is van later zorg. De
schuur is gevuld, en dat is, met oog op de naderende winter wel een fijn idee!